ນະໂຍບາຍ | ກົມນະໂຍບາຍ ແລະ ນິຕິກຳ

ຄວາມສໍາຄັນຂອງພັດທະນານະໂຍບາຍ

ໃນສະພາບຄວາມເປັນຈິງຂອງການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ ແຜນພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມແຫ່ງຊາດ, ຍຸດທະສາດ ແລະ ແຜນງານຕ່າງໆ ຂອງຂະແໜງການ ແມ່ນມີຜົນກະທົບໂດຍກົງຈາກການປ່ຽນແປງ ເໜັງຕີງທາງດ້ານເສດຖະກິດ, ສັງຄົມ, ຕະຫຼາດ, ສະພາບແວດລ້ອມ ແລະ ອາກາດ. ການຫັນປ່ຽນການຜະລິດແບບດັ້ງເດີມ ໄປສູ່ການຜະລິດກະສິກຳເປັນສິນຄ້າ ຍິ່ງມີຜົນກະທົບໂດຍກົງຕໍ່ຜູ້ຜະລິດ, ຜູ້ບໍລິໂພກ, ດິນ ແລະ ນ້ຳ. ສະນັ້ນການກຳ ນົດການສ້າງ ແລະ ປັບປຸງນະໂຍບາຍ, ການຕິດຕາມຊຸກຍູ້ການປະຕິບັດນະໂຍບາຍຕ່າງໆ ຍິ່ງຕ້ອງເພີ້ມທະວີຄວາມເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ການປ່ຽນແປງເຫຼົ່ານັ້ນ ທັງຕ້ອງຕອບສະໜອງໃຫ້ໄວ, ທັນເວລາ ຈຶ່ງຈະສາມາດສ້າງຄວາມເຂັ້ມແຂງໃຫ້ແກ່ການຜະລິດກະສິກຳໄດ້.

ຂົງເຂດວຽກງານນະໂຍບາຍມີດັ່ງນີ້:

ການຄ້ຳປະກັນສະບຽງອາຫານ ແລະ ໂພຊະນາການ
ການຜະລິດເປັນສິນຄ້າ
ການຄຸ້ມຄອງປ່າໄມ້
ການພັດທະນາຊົນນະບົດ
ການເຕີບໂຕສີຂຽວ ແລະ ກະສິກຳຢືນຍົງ
ແຮງງານໃນພາກກະສິກໍາ

ຂະບວນການສ້າງນະໂຍບາຍ

ຂະບວນການສ້າງນະໂຍບາຍແມ່ນປະກອບມີຫຼາຍຂັ້ນຕອນ ເລີ່ມຈາກການວິເຄາະສະຖານະການ ຕີລາຄາສະພາບຢ່າງຮອບດ້ານ, ຈັດລຽງຕີຂອບປະເດັນທາງນະໂຍບາຍ ແລະ ຈັດລຽງຄວາມສຳຄັນ, ສຶກສາ ແລະ ຄົ້ນຄວ້າ ລົງເລິກປະເດັນສະເພາະເພີ້ມເຕີມໃຫ້ເຫັນບັນຫາ-ສາເຫດ, ກຳນົດທາງເລືອກໃນດ້ານນະໂບາຍ, ສະເໜີອອກເປັນນະໂຍບາຍ ແລະ ຕິດຕາມປະເມີນຜົນການປະຕິບັດນະໂຍບາຍທີ່ໄດ້ກຳນົດອອກ. ແຕ່ນະໂຍບາຍຈະເກີດຂື້ນໄດ້ ກໍ່ຕໍ່ເມື່ອ ມີການປະສານສົມທົບ ແລະ ມີສ່ວນຮ່ວມຂອງຫຼາຍພາກສ່ວນທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ທັງພາຍໃນກະຊວງກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້ ແລະ ອົງການຈັດຕັ້ງອື່ນໆ ເພື່ອຮັບປະກັນມີການບໍລິການ, ມີນະໂຍບາຍ ແລະ ນິຕິກໍາ ທີ່ສອດຄ່ອງໃຫ້ແກ່ການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດບັນດາຍຸດທະສາດ ແລະ ແຜນງານຕ່າງໆໄປ ຕາມທິດພັດທະນາສີຂຽວ, ຍືນຍົງ ແລະ ທິດສາມສ້າງ ຂອງ ກົມການເມືອງ ກໍ່ຄືຂອງລັດຖະບານແຫ່ງ ສປປ ລາວ.

ຂະບວນການພັດທະນານະໂຍບາຍ